Wielkie Serce

W tym samym czasie w 1984r namalowałem też inny portret Ojca Świętego JPII (na płycie pilśniowej), z którym to obrazem miałem wielkie problemy. 

Polegały one na tym, że mimo iż wszystko jakby było na obrazie w porządku, podobizna twarzy uchwycona, itd, ten obraz nie do końca się wszystkim podobał, a ja byłem wręcz załamany.

Wielokrotnie i na różne sposoby przerabiałem i przemalowywałem ten obraz, aż wreszcie obraz wyglądał tak jak powinien i również wręczyliśmy go z żoną jako upominek w kręgi rodzinne. W tamtych czasach (rok 1984/85) były pewne problemy z zakupem odpowiednich ram do obrazu, tym bardziej że ten portret miał nieco nietypowe wymiary i nie można go było oprawić gotową ramą. W tej sytuacji u góry obrazu gwoździem przebito mały otwór i obraz zawisł w rodzinie bezpośrednio na ścianie – jedynie na gwoździu i bez oprawy.

Portret papieża na tym gwoździu wisiał sobie przez kilka lat na ścianie, jednak przyszedł czas na odnowienie i pomalowanie ścian , dlatego obraz zdjęto. Jakież było zdumienie, gdy pod obrazem zobaczyliśmy jak wyglądała ściana pod tym obrazem i w jaki sposób oraz w jaki kształt ułożył się kurz na ścianie, który zawsze zbiera się pod wszystkimi obrazami na każdej ścianie.

Po zdjęciu portretu papieża, w tym miejscu znajdowało się wielkie serce, które utworzył właśnie ten kurz zbierający się przez lata pod obrazem. 

Było to coś niezwykłego, gdyż serce miało wielkość około 30 centymetrów i było znacznie jaśniejsze od ściany, którą przez wiele lat kurz znacznie przyciemnił. Po rodzinnej naradzie na temat tego "niezwykłego obrazu” przerwano prace związane z malowaniem pokoju.

Wielokrotnie różne osoby ( w tym również księża ) odwiedzający rodzinę, pytali co to za dziwny malunek przedstawiający serce na ścianie i zawsze bardzo się dziwili tak niespotykanemu efektowi samoistnego ułożenia się drobinek kurzu pod portretem Ojca Świętego Jana Pawła II. 

Co to może oznaczać? Nie wiem. 

Choć wszyscy widzący to Wielkie Serce na ścianie powstałe z kurzu pod obrazem mają swoje zdanie na ten temat. 

Pamiętam, że mój śp. teść wielokrotnie powtarzał: „... a wtedy przyjdzie jedno WIELKIE SERCE i ono ozdrowi ludzi ...” - często cytując nam fragmenty polskiej poezji.